Volpraten

Hoeveel mensen kennen niet het gevoel dat er een ongemakkelijk moment dreigt. Opeens is er iets gezegd of wordt er iets aangeraakt dat een besef of ervaring pijnlijk blootlegt. Vaak wordt dat ogenblikkelijk vol gepraat. Het moment wordt gevuld, het risico voor ongemak wordt weggenomen, de kansen voor groei verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Soms is er een eigen schrik om het moment van eigen pijn of ongemak, soms uit medeleven voor de ander, en soms een combinatie van beiden. Omdat de schrik van de ander, veroorzaakt door jezelf ook een misplaatst gevoel van schuld kan oproepen. Schuld omdat je het de ander op dat moment lijkt aan te doen, of het ongemak lijkt te veroorzaken.

Praten

Het moment van stilte biedt de kans om jezelf te horen, de ander te voelen en te ervaren wat het je doet als je een ander op die manier in contact brengt met je eigen essentie. Het vergt moed om een ander aan te kijken en voluit te voelen zonder te praten. Een moment kan op die manier eeuwig duren en tijdloos worden. In zo'n moment is praten ballast. In een dergelijk contact zonder tijd, is er onmetelijk liefde. Met deze liefde mag alles er zijn, geluk, blijdschap, pijn en verdriet. Doordat het moment niet verhult wordt door woorden, er niet wordt gepraat als het nodig is om te voelen en niet te praten, is er ruimte voor acceptatie en groei.

Zwijgen

Als je dit stuk herkent is het mogelijk dat je deze stilte zelfs bewust opzoekt. Het zwijgen om te luisteren naar jezelf. Naarmate je dit ontwikkelt, kan het ook een valkuil worden als je deze weg kiest om naar binnen te gaan terwijl je het contact verliest met de buitenwereld. Het zwijgen om jezelf te horen, wordt dan een zwijgen om de ander niet te horen. Het zwijgen wordt dan gebruikt om geen contact te hebben, behalve met een klein deel van jezelf. Een klein deel omdat het niet de volledige zelf is. Immers het volledige zelf heeft ook het contact met de ander nodig om te kunnen ervaren.

Contact

Het volledige zelf is afgezonderd en tegelijk heeft het ongehinderd contact nodig met de ander. Het staat of je het nu wil of niet altijd in contact met je omgeving. Het enige wat dit lijkt te verhinderen is het bewuste deel dat beelden van de omgeving schept. Doordat je jezelf op deze manier kan dwingen om met een gekleurde bril naar de buitenwereld te kijken, de gekleurde bril zoals jij de wereld wilt zien, ben je in staat om jezelf te isoleren. De waarheid is echter dat de buitenwereld ziet dat je dit doet en je je hieraan niet tot nauwelijks kan onttrekken.

Het contact is altijd en alom, slechts jouw beperkende blik op de omgeving, is het ogenschijnlijke isolement. De stilte die nodig is om het ware zelf te horen is in deze situatie slechts een surrogaat omdat het ook deels afgesloten is. Afgesloten door jouw eigen beeld van de realiteit.

Spreken

Vanuit een open stilte, vanuit een contact met jezelf, luisterend naar jezelf, naar buiten treden en in contact zijn met de ander, is werkelijk bewustzijn. Hierin is alle mededogen voor jezelf, voor de ander.

Vanuit deze stilte waarin je zuiver hoort, is spreken goud en zwijgen zilver.

Spreken is in deze betekenis geen praten. Praten zijn de woorden die door je mond gevormd worden, spreken behelst de beweging om vanuit stilte en luisterend naar jezelf, woorden te laten komen die in contact met de ander overkomen en beïnvloeden. Spreken is met liefde voor de gehele omgeving.