Tijdens een tentenkamp waar we mediteerden, spraken en werkten met de "wolk van niet weten", werd ons verzocht te mediteren op het beeld van Mozes die de berg Sinaï opging om de 10 geboden te ontvangen. De berg was in een wolk gehuld opdat het aangezicht van God niet gezien zou worden. In onze meditatie keerden we ons met dit beeld naar binnen om te horen hoe ons eigen gebod zou klinken.

Het gebod

Zowaar, ik vertel u: "Er is geen 'ik' dat naar het lichaam beweegt, het lichaam is immers het begin. Ten dienste van het lichaam heeft het 'ik' te buigen, dan volgt het vertrouwen." Het gebod "gij zult uiten, niet uithouden" is gericht tot het 'ik'. Het lichaam wenst vrij te uiten, en uithouden dient daarin slechts het 'ik'.

Het lichaam

Ons lichaam is het beginpunt in alles. Dit is waar we als pasgeborene ervaren en uit deze ervaringen ontwikkelen we ons "ik". De blijmoedige, pijnlijke, gecensureerde, dwangmatige en beheerste "ik" groeit uit de ervaringen van ons lichaam. Ons ego, ons "ik", is voortgebracht uit ervaringen van het lichaam en het "ik" dient het lichaam. We zijn vooral in de westerse maatschappij de verbinding van ons lichaam vaak kwijt. Ons ego, ons ik-beeld, heeft zulke proporties aangenomen, dat we niet beseffen dat het lichaam niet het "ik" dient, maar andersom.

Het vertrouwen

Als oefening kunnen we zoeken naar de plek in ons lichaam waar we vertrouwen kunnen voelen. Als oefening kunnen we zoeken naar een plek in ons lichaam waar we vertrouwen niet, of minder, voelen. Door nu het lichamelijk vertrouwen te laten vloeien naar de plekken waar we het minder ervaren, omhullen we onze pijnlijke ervaringen en lichamelijk-psychologische-beknellingen. Als we werkelijk ons hoofd buigen voor het diepe waarheidsbesef van ons lichaam, kan er vertrouwen opkomen. We kunnen worden opgenomen in de oorsprong, de bron, van liefde en vertrouwen waarin we ons gedragen voelen.