Emotionele turbulentie, praktische drukte, veeleisende aandacht, voortdurende zoektocht.

Dit vraagt naar een houding om niet te vallen. Voorkom vallen door het struikelen over jezelf. De turbulentie, drukte, aandacht en zoektocht kan leiden tot een struikelen over jouw eigen gedachtes, verlangens en wil. Oosterse inzichten leiden mogelijk tot een verlangen naar verlichting. Een houding waarin al deze turbulentie, drukte, aandacht en zoektocht nog steeds bestaat en erkend wordt, maar dat je er niet langer door tegengehouden wordt of over struikelt. Een houding waardoor je in het nu bent, simpelweg met dat wat er is.

Pad

Een veelgehoorde opmerking is dat het leven een pad is, een weg naar lotsbestemming of vervulling. Mogelijk een zoektocht naar verlichting als houding om te kunnen omgaan met turbulentie en drukte. Andere inzichten nemen juist het spirituele bestaan van de mens en zijn incarnatie als basis van het bestaan. Vanuit deze gedachte is iedereen al verlicht, maar herinneren we het ons niet of niet volledig. De herkenning van je ware zelf kan plotseling verlichting brengen. Weer een ander perspectief vertelt dat beiden bestaan en dat het de opdracht van de mens is om de herinnering te stabiliseren, en dit is juist het pad dat gevolgd wordt.

Herinner

Alle opmerkingen zijn juist en geen van allen in het bijzonder. Hans Korteweg vertelt in een anekdote in het boek 'zucht van verlichting' door Marthe van Noordaa over de wandeltocht de berg op: “‘’Ploeterend in het duister totdat de zon plots over de bergkim schijnt. De verlichting is er plotseling, maar vraagt wel een tocht. Tegelijk is de verlichting door de zon is er altijd.’’”. Hoe combineer je al deze inzichten om zonlicht blijvend te herinneren terwijl de levenswandel ons soms weer in het duister brengt?

Voluit

Onafhankelijk van het licht, onafhankelijk van waar of wanneer we zijn, en onafhankelijk van het gegeven of we zelf het licht zijn, is er ons eigen bestaan. In de kleine of grote wereld van onszelf en onze omgeving doen we wat kunnen. We doen wat we kunnen met wat we hebben. We doen wat er kunnen met alles wat we weten. We doen, denken en voelen alles waartoe we in staat zijn, in elk moment weer. Of het nu onvermogen is om iets te bewerkstelligen, of een genadigd moment tot overgave, we doen wat we kunnen met alles wat er op dat moment voor handen is. Of het nu actie nemen is, of er juist van af zien, de actie wordt genomen met alles wat we zijn en weten, beperkt of onbeperkt. En ook de beperktheid is voluit in energie en wie we zijn.

Nieuw

Dat is geen goed of fout. In dit moment bestaat geen moraal. Slechts het besef van zijn en doen, zonder goed of fout. Toch is er dan af en toe een sociale botsing, turbulentie, drukte, aandacht en zoektocht. Deze speelt zich uiteindelijk weer af in de eigen geest en gevoelswereld. We kijken vooruit om verlangens te vervullen. Deze onwetendheid, leidt tot nieuwe wegen. Met alles wat we zijn brengt het telkens nieuws en vernieuwing.

Levenskracht

Vergelijk hier de boom in het bos. Met alles wat de boom is en doet is hij slechts zichzelf. De winter vraagt om het verlies van bladeren, de lente vraagt om groei. De boom kiest niet om te gaan. Hij doet met alles wat het kan en is, met heel het Zijn. Mogelijk heeft de boom niet het bewustzijn zoals wij mensen bezitten, maar tegelijk kan je afvragen wat het wezenlijke verschil is. Zoals de boom de bladeren voortbrengt uit het opgeslagen sap, zo brengt ons bewustzijn impulsen voort uit ons spirituele zijn en ervaringen. We zijn ondanks ons vermogen tot reflectie nog steeds voluit mens, zoals de boom die voluit boom is. We doen, al dan niet verlicht, wat ons licht van ons verlangt en laten ons licht schijnen. Hierin staan we voortdurend in het licht dat altijd is. Ook al ervaart onze eigen reflectie dit niet altijd. Maar ons vermogen tot reflectie is een basis gegeven zoals ook de boom het licht omzet in levenskracht. Er is geen mogelijkheid hieraan te ontsnappen. We zijn wie we zijn, en we zijn in het licht, zelfs als we zelf niet zien dat het op ons schijnt.

Mildheid

Zo is er geen kwaad of goed. Het oordeel vervalt, ondanks dat we het als mens kunnen vellen. Er is alleen de mens zelf en de ander als reflectie in onszelf. Ieder doet wat hij kan, met alles wat hij is. Gebaseerd op het elementaire gegeven dat we er nu eenmaal zijn, kan mildheid brengen voor onszelf en voor de ander. Hierin zijn we uitgenodigd om mild te zijn om turbulentie, drukte, aandacht en zoektocht te nemen voor wat het is, en tegelijk te laten voor wat het is.

Verlicht of niet, er is slechts ons zijn. Een natuurlijke behoefte naar balans en harmonie in een voortdurende nieuwe impuls en chaos genaamd leven.