'Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is het mooiste in het land?'. Het sprookje vertelt over het deel in ons waarbij het eigenbeeld gespiegeld wordt tegenover de buitenwereld. Jezelf aankijken en durven vragen of je nog mooi bent. Natuurlijk is het in dit sprookje tot een vervorming gekomen en moet de koningin de mooiste zijn en blijven. Maar allemaal zijn we bewust en onbewust bezig met onszelf en de buitenwereld. Hoe houdt je nu dit spiegeltje in de hand?

Kinderlijk

Als kind groeien we op met het besef dat we mooi of mooi moeten zijn. Schone kleren, haren kammen, dagelijkse wasrituelen. Schoon zijn is belangrijk, en in de pubertijd komt daar een aspect bij waarin we onszelf gaan vergelijken met anderen. Misschien eerst nog onbewust, maar zodra de hormonen gewekt worden willen we er allemaal goed uitzien om interesse bij de ander op te wekken. We zijn als de dood voor de afwijzing en om buiten de boot te vallen, of zelfs afgewezen te worden. We zijn kinderen en leren op kinderlijke wijze omgaan met onszelf in de buitenwereld.

Spiegel

Eerst zal je moeder je wellicht hebben gewezen op hoe je er uit ziet of uit hoort te zien. Maar al snel zul je deze stem en zelfbeoordeling innerlijk ervaren. Het aanschouwen hoe je uiterlijk is door de ouder of buitenwereld, wordt verinnerlijkt. Een interne kritische stem zal voortdurend proberen de buitenwereld te snel af te zijn. Want als iemand tegen je zegt dat je er beter uit kan zien, dan is het niet in orde zoals het nu is. Deze opvoedende opmerkingen worden al snel weer als kritiek opgevat door onze persoonlijkheid. En kritiek is pijnlijk en schaamtevol, het is iets om te vermijden. We spiegelen onszelf voortaan vooraf al aan deze kritische stem alvorens we naar buiten treden.

Het beeld dat we van onszelf hebben en hoe we menen dat de buitenwereld ons ervaart wordt het spiegelbeeld waaraan we toetsen. 'Spiegeltje spiegeltje aan de wand, ben ik mooi genoeg voor dit land?'.

Spiegelbeeld

Het sprookje verteld van een ernstige vervorming van dit spiegelen. De koningin is niet tevreden als ze de mooiste is, ze wil de mooiste blijven. Iedereen die mooier is moet het afleggen. Zo is onze innerlijke stem niet alleen aan het spiegelen, maar rekenen we onszelf af als het niet voldoet aan ons beeld. We voldoen niet aan ons eigen spiegelbeeld. Dit kan destructieve vormen krijgen waarin we voortdurend kritisch zijn op onszelf, maar daarna ook op anderen. Want die spiegel van beoordeling is altijd aanwezig in onze eigen geest. De ander voldoet niet aan ons beeld. Dat we onszelf en anderen afmeten aan een eigen spiegel zijn we al lang vergeten. De eigen spiegel is onze bril waarmee we anderen en de wereld ervaren.

In de hand

De beelden en de oordelen hebben we zelf aangeleerd. We bepalen allemaal hoe we de wereld beschouwen en meten. Hoevaak ben je niet onaardig geweest tegen jezelf en aardig en geduldig voor je vrienden? Hoevaak ben je niet aardig geweest voor jezelf en onaardig tegen je ogenschijnlijke vijanden? Alles wat je 'vindt' van anderen en over jezelf is gekleurd door de bril en de spiegel. Het maakt jezelf en de ander onvrij omdat het een beeld is waarvanuit je de wereld beschouwd. Wees geduldig en liefdevol voor jezelf en de ander. Wees je voortdurend bewust van het feit dat je voortdurend spiegelt. Houdt het spiegelen in de hand. 'Spiegeltje spiegeltje in mijn hand, toon mij de wereld van de andere kant'.

Die ander, dat ben jij

Dat wat we werkelijk vinden van een ander is veelal een mening die ook van toepassing is op ons zelf vanwege het spiegelbeeld. We menen te zien wat de werkelijkheid is, maar zien meestal gewoon onszelf. We spiegelen onszelf namelijk al van jongs af aan aan de buitenwereld. We raken er zo bedreven in dat we niet eens meer beseffen dat dit gebeurd als het gebeurd.

De ander is niet letterlijk jijzelf, maar wat jij vindt van de ander is helemaal jouw spiegel. Alles wat je van jezelf vindt is slechts een spiegelbeeld.