Arrogantie |
woensdag 30 januari 2008 08:23 |
Vanochtend zat ik in de bus onderweg naar een lunchafspraak met een vriendin. Opeens drong de betekenis van arrogantie tot me door. In de afsluiting van mijn opleiding plaatste mijn leraar dit woord in mijn bestaan. Dit woord is mij gedurende lange tijd niet duidelijk geworden, tot het in deze busreis naar het centrum helder werd. Het kwartje viel, een stap was genomen.TerzakeIemand wordt als arrogant gezien als hij voorbij gaat aan het welbehagen van zijn medemens, als hij voorbij gaat aan het menselijke lijden van de ander, als hij voorbij lijkt te gaan aan wat is. Tegelijk is er iets waarbij hij of zij zich voordoet alsof het niet terzake is, alsof dat wat er gebeurt niet belangrijk of essentieel is. PerceptieLet wel dat dit alles gaat over een beschrijving van een perceptie. Het betekent namelijk niet dat iemand onaangedaan is, het betekent niet dat iemand aan een anders gevoelens voorbij gaat. Iemand die lijdt en een schop onder zijn kont nodig heeft, of waar bewustzijn gewekt moet worden, bevindt zich niet altijd in een positie waarin het ego het voor het zeggen moet hebben. Het ego is namelijk veelal de oorzaak van dit lijden. SabbotageHet voorbij gaan aan de ander, is in zo'n context niet het voorbij gaan aan de situatie van de mens, maar het contact laten gelden terwijl er voorbij gegaan wordt aan het ego dat de werkelijke oorzaak is. Het ego dat de beeldvorming van bescherming in stand houd is alert en zal elke poging van een ander om dat te wijzigen sabboteren, waaronder de mening van arrogantie activeren. Mee-waaienDe hulpverlener kan hier op twee manieren mee omgaan. Begrip tonen voor het onbegrip van de ander, oftewel meewaaien met de zelfverdediging en de projecties van het ego. Of hieraan voorbij gaan en in contact blijven met dat wat er speelt. Dit kan als arrogantie gezien of ervaren worden. Het is echter pas arrogantie als de hulpverlener niet in contact is en meent dat hij wel weet (met zijn verstand) wat er gaande is of waar het op uit mondt. ZielDe hulpverlener die voorbij het ego kijkt, zijn eigen ego geen rol laat spelen en werkelijk gehoor geeft aan de stem van de ziel; werkelijk de stem verwoord die zijn ziel betreft, in contact blijft met de ziel van de ander, kan nimmer arrogant zijn. Dit is omdat er volledig gehoor gegeven wordt aan dat wat is. Maar natuurlijk is er altijd de skepticus die juist dit verhaal als arrogant zal betitelen, weet echter dat deze persoon de oprechte liefdevolle smaak van vertrouwen niet kent. Wee de mens die arrogantie ziet waar het er niet is. |