de afstand tot jouw kern

 

Stem vrede

De Grote Sprong
zondag 08 oktober 2006 14:42

Ach, je weet wel waar we het hier over hebben. Die ene plek waar je na een hele periode hard werken opeens staat en waar het helemaal tot die enkele essentie teruggebracht is. Alles wat je overwonnen hebt, elke test die je doorstaan hebt, iedere tegenslag die verwerkt is.

En dan nog die éne grote. Die te groot lijkt en tegelijk zo onvermijdelijk omdat je alles gedaan hebt wat je kon doen, juist jijzelf hebt je hier naar toe gebracht. Op deze stapsteen in jouw leven lijkt het erop of eronder.

Nu niet springen in het onbekende en alles wat je vreest en hoopt, is alles verkwisten wat je tot nog toe overwonnen hebt, het verkwisten van jezelf, jouw eigen ziel.

Nu springen in het onbekende en alles wat je vreest en hoopt, is alles verliezen wat je tot nu toe kende, het verkwisten van alles wat je weet, jouw ego.

De vraag 'wel of niet' is geen vraag. Er is iets onvermijdelijks, iets hypnotiserends aan deze onpeilbaarheid. Als een lemming zul je jezelf over de grens brengen, niet omdat het perse beter is of wordt, maar omdat omkeren een afkeer van jouw eigen ziel is.

Jouw eigen ziel volgen is alles achterlaten wat jouw eigen ego heeft opgebouwd. Het moeilijkste van alles is het verwerpen dat kennis houvast geeft. Werkelijke springen is altijd de laatste grens, telkens weer...

De werkelijke sprong

Zodra je dit een paar maal gedaan hebt, zul je wellicht beseffen dat deze gang telkens gelijk is. Het springen in het onbekende is het achterlaten van het ego en dat wat bekend is. Ten tijde van zo'n sprong merk je hoeveel energie en levenslust het kan brengen. Precies op dit moment ben je in een vrije vlucht.

In dit moment van vrijheid proef je jouw ware zelf. Ongeremd en puur zijn. Als je dus in de sprong jouw ware zelf ervaart, terwijl je jouw ego achterlaat, kan je dan nog wel stellen dat je springt? Is het zogenoemde springen een beweging om tot jouw ziel te komen? En is de ware angst die het onbekende uitstraalt, niet eigenlijk jouw ego dat de ziel niet durft te vertrouwen?

Zolang je de grote sprong blijft beschouwen als een sprong, kan je stellen dat het ego en hechting aan wat je weet en kent in stand gehouden wordt. Zolang je deze hechting in stand houd doe je niet wat je ziel verlangt. Door niet te springen blijf je onveranderd hechten aan wat je al weet. Door te hechten aan wat je al weet zul je niet veranderen of groeien.

De enige groei die je maakt is meer kennis en meer hechting. De echte groeisprong is gehoor geven aan wat jouw ziel verlangt. De overgave aan de ziel is de enige echte sprong, de enige echte grens tussen jouw ego en jouw ziel.

 

You have no rights to post comments

Recent