Denken als oplossing

Welke confrontatie zich ook voordoet, de eerste menselijke reactie is om het af te weren. De beter gebekte mensen onder ons zullen iets terug roepen. De minder bedeelden zullen zich wellicht stilhouden. In beiden gevallen is het meestal nog niet klaar.

Merk je op dat je er met iemand anders nog over moet spreken, napraten of zelfs dat je gaat roddelen, dan ben je toch niet klaar met jouw conflict. Het risico is dat je er niet meer naar terugkeert en er op terugkomt, maar erover begint te denken.

De voors en tegens van een mogelijk reactie worden afgewogen. Wat als ik A doe of zeg en dan B volgt, moet ik dan optie C of D kiezen? Dit soort scenario's geven aan dat je niet meer helemaal in contact bent en jouw confrontatie met denken probeert op te lossen.

Denken als ontsnapping

Het denken over jouw confrontatie is op deze manier een weg er omheen. Allereerst lijkt het dat je met denken aan een oplossing werkt. Bekijk je het echter iets preciezer, is het denken over een oplossing in wezen een zoektocht om de confrontatie te omzeilen. Een zoektocht om het een volgende keer helemaal te vermijden of gewoon jouw schade te beperken.

Als je niet oppast wordt het denken aan een oplossing een ontsnapping aan de confrontatie. Het denken geeft een schijnoplossing waarin het op een bepaald moment niet meer nodig is om echt iets te gaan doen.

In het denken wordt de oplossing bedacht waardoor je je opeens lijkt te beseffen hoe je het een volgende keer beter kan doen.

Dit is nu funest. Dit is de werkelijke ontsnapping aan de confrontatie. Door je nu niet meer te verhouden door wat is, maar tot wat een volgende keer komt, ben je ontsnapt door denken. Deze ontsnapping maakt het mogelijk dat je nu niet iets hoeft te doen aan jouw confrontatie. Je hebt al je energie gestopt in een oplossing voor een volgende keer en je hebt niets gedaan aan de huidige. En misschien hoop je zelfs dat het niet nog eens zal gebeuren.

Ontsnappen aan denken

Het vervelende is nu dat de volgende confrontatie anders zal uitpakken dan je had gedacht. In de volgende confrontatie zullen de gevoelens net iets anders opkomen dan een vorige keer. Door de energie die een vorige keer is opgebouwd is het bijna onmogelijk om vrij te reageren op de nieuwe.

Je kan zelfs stellen dat door de energie die er in gestoken is om het de volgende maal op te lossen, een volgende conflict absoluut zal komen. Met dit gegeven heb je bijna absolute zekerheid dat het geen ontsnapping is. Op deze manier is het slechts een opzetje voor de volgende keer.

Het is het versterken van jouw afweer terwijl de confrontatie iets van jezelf vraagt dat anders is dan overwinnen. Het vraagt namelijk of je iets in jezelf overwint en niet de confrontatie op zich. De confrontatie is in deze een abstractie die niet echt is, behalve in het denken. De confrontatie gaat over iets dat je in jezelf tegenkomt. De gegeven confrontatie weerspiegeld jouw eigen onvrede met een situatie die zich voordoet waarvoor je je niet vrij kan uitspreken.

Voelen als oplossing

De enige werkelijke oplossing voor jouw conflict is de ervaring van jezelf. Door te onderzoeken wat het het in jouw teweeg brengt ervaar je direct dat de werkelijke oplossing binnen jouw eigen handbereik ligt.

Deze innerlijke tocht is niet gericht op een vaste uitkomst, een fictieve toekomstigheid, slechts op hoe je je nu voelt. Dit voelen kan stress zijn, angst, kwaadheid, opluchting, alles is mogelijk. Zodra je hier durft uit te komen, zul je ogenblikkelijk een antwoord ervaren. Het voelen nu geeft het antwoord in het nu. Het antwoord nu is het oplossen van het conflict. Het voelen nu is het oplossen nu.

Zoeken naar voelen

Het moeilijkste is misschien wel juist het zoeken naar voelen. Je bent vol van energie om wat die ander doet of om wat je nu overkomt. Je richt alle energie op het omzeilen of ontkrachten van het conflict. Ook heel hard nadenken om het conflict helemaal te doorgronden of te begrijpen waarom die ander zo doet is een uitwijkende gedrag. Hoe meer energie, des te groter is het conflict in jezelf.

Door deze energie toe te staan en niet direkt in te zetten kom je tot het punt waarop jouw gevoel duidelijker wordt. De eerste emotie is misschien frustratie, kwaadheid, verdriet of zelfs opluchting. Houdt dit vol. De gevoelens die aan het conflict ten grondslag liggen, zitten dieper dan deze eerste impuls.

Blijf de heftige emotie en energie toestaan en luister zonder inspanning of (be)grijpen naar wat deze ruimte duidelijk maakt. Sommigen zullen dit als meditatie herkennen, anderen als bidden, of tot tien tellen. Hoe je het ook noemt, het is van belang dat je de tocht naar het 'nu voelen' onderneemt en het denken stopt.

De enige weg is jezelf deze tijd en ruimte te geven om het antwoord te laten opkomen, zonder te ontsnappen in denken. De methoden zijn talloos en iedereen uniek. Of het nu mediteren, bidden, {:tekenen} of sporten is. Van belang is dat de stilte van het denken wordt opgezocht, afgezonderd van het denk-hoofd en vol in de mogelijkheden en antwoorden van jouw gevoelsleven.

Conclusie

Een conflict verschijnt in vele vormen, een teleurstelling die verwerkt moet worden, in de vorm van een burn-out of relaties die worden beëindigd. Groot of klein, meestal is het een situatie waarin je het niet meer begrijpt. Soms duurt dit lang en soms is het kortstondig.

Dit is het moment waarin er een apèl gedaan wordt op alles wat er in je zit. Je zal iets moeten zeggen wat je niet eerder gezegd hebt, vragen wat je nooit gevraagd hebt, ervaren wat nieuw en onbekend is, jezelf openen voor je diepere zelf zoals je nooit eerder deed; telkens vernieuwend.