Licht en aarde

In het open gaan van het bewustzijn, komt er licht en aarde samen. Het bewegen en doen met de aarde en het openstellen voor het licht. In dit proces is het telkens ontdekken dat vastklampen, vastzitten en patronen losgemaakt moeten worden. Telkens als je een blokkade opheft, als je verdriet verwerkt, als je schijnbeelden oplost, groeit het bewustzijn.

Nieuwe laag

Telkens komt er echter een nieuwe laag, die dieper ligt boven. Elke keer zul je ontdekken dat de ontdekkingsreis nog niet ten einde is. Iedere stap wordt gevolgd door een nieuwe ervaring waarin dan toch weer een automatisme de kop op steekt dat op zoek is naar houvast.

In mijn geval komt er plots uit een onverwachte richting een slecht nieuws bericht. Het staat volledig los van mijn eigen bestaan, afgezien van het feit dat het een dierbaar familielid betreft. Het sterk willen zijn voor de ander, het liefde schenken, het vertrouwen, de afwezigheid van zorgen en toch bezorgd zijn, dit alles maakt dat de houvast een andere weg zoekt.

Reflex

Als er geen houvast is, hoe werkt dan de reflex van vasthouden? Als er slechts liefde en mededogen en begrip is, waar gaat de energie dan naartoe die wil grijpen? Een mogelijke weg is dat het licht zichzelf grijpt. In het ontvangen van het licht treed er een proces in werking dat deze ontvankelijkheid grijpt. Het licht grijpt zichzelf zonder dat het ontvankelijke is voor de aarde.

Houvast in het licht zelf ontwortelt uit de aarde. Het handelen wordt moeilijk en er is slechts ontvankelijkheid. De mannelijke energie van inspiratie en licht verword vrouwelijk en op deze manier wordt de reflex een worsteling in zichzelf.

Ontspannen

De kunst is nu natuurlijk om deze houvast te ontvlechten. Dit kan alleen door zien en ontspannen. De ontvankelijkheid moet worden omgezet in werkelijke openheid. In deze werkelijke openheid wordt niet meer gezien met licht, maar ontvangen met aarde. Het bestaan zelf in de aarde wordt weer wortelen, het ontvankelijk zijn van de aarde maakt dat de reflex zich kan ontspannen.

De openheid voor licht komt dan weer in balans met de aarde. Ook dit is weer een laagje dieper (en hoger) in het eigen bestaan. Opnieuw worden neigingen tot houvast verwerkt. Opnieuw op weg in ontvankelijkheid voor het licht en aarde, opnieuw ontspannen en wakker leven met alles wat komt.