Vraagstuk

Natuurlijk is dit geen bewust proces dat ik telkens stuur en elke dag wel bezig ben met het vraagstuk rond deze bevrijding, maar toch betrap ik me er regelmatig op dat ik mijn kronkels van het denken inzet om weer een antwoord te vinden. En zo heel af en toe wordt duidelijk dat ik hier in mijn eigen staart bijt. De kronkels die afgelopen worden en dan in stand blijken te zijn geroepen om zichzelf op te lossen.

Verborgen

De dwangmatigheid van de persoonlijkheid om door te blijven zoeken, niet stil te staan bij eenvoudige waarheden, noem ik dwaling. Dwaling van de essentie, namelijk de eenvoud van „ik ben”. Telkens is de persoonlijkheid weer onrustig en begint de zoektocht opnieuw. Een ervaring wordt aangepakt om te doorgronden en op te lossen, alsof op een diep nivo hierin een sleutel tot het slot van totale bevrijding verborgen ligt.

Lijden

De persoonlijkheid is op deze wijze telkens bezig om antwoorden te vinden om de wereld te verklaren en te beheersen. In de wereld wordt er gezicht naar aanleiding en oorzaak. De persoonlijkheid analyseert, zoekt, grijpt, classificeert en rubriceert. De wereld is echter vele malen groter en ongrijpbaarder dan een enkele persoonlijkheid kan bevatten. De projectie van de gedachte op de ervaring is in deze zin onzinnig.

De neurose van de persoonlijkheid kan allesoverheersend worden. Het voortdurend zoeken van aanleiding, oorzaak, gecombineerd met projectie van gedachtes en herinneringen veroorzaakt het lijden van de persoonlijkheid. Nimmer zal er een afdoende antwoord gevonden worden, deze is immers gezocht en bedacht.

Ik ben

Het besef „ik ben” en het zien van de persoonlijkheid als schaduw van de ervaring toont een beeld waarbij de persoonlijkheid slechts ten doel heeft te kaderen, om zichzelf. „Ik ben” geeft ervaringen die universeler zijn en tijd en oorzaak overstijgen. „Ik ben” schenkt bevrijding uit de wereld van de persoonlijkheid waarin causale verbanden oplossen. „Ik ben” is de daadwerkelijke en enige echte bevrijding uit de wereld van de persoonlijkheid.

Dit betoog heeft niet als doel de persoonlijkheid te vernietigen, slecht aan te geven dat het een ondergeschikte onderdeel is in een breder perspectief. De persoonlijkheid dient zichzelf en redt zich daar prima mee. Het vraagt geen bewustzijn om te lopen of te fietsen of te stofzuigen, zelfs werken gebeurt veelal op een wijze zonder dat de persoonlijkheid aandacht nodig heeft. Laat het dus simpelweg met rust, het redt zichzelf. Geef aandacht aan de werkelijke ervaring en de „ik ben” houding.

Zijn

„Ik ben” is de sleutel op het slot van de persoonlijkheid. De sleutel die de persoonlijkheid zoekt bestaat niet zolang er gezocht wordt naar een oplossing. Voor de persoonlijkheid is er geen sleutel, want er is geen slot. De persoonlijkheid is de gevangenis van jezelf als je het boven alles stelt. Voor de persoonlijkheid bestaat er geen bevrijding, de vrijheid is namelijk altijd aanwezig, de gevangenis is er altijd als het als afzonderlijk wordt ervaren. Bevrijd jezelf en ga van „ik ben” naar „zijn”.