Toen ik mijn tassen pakte om een paar dagen op retraite te gaan, kreeg ik een tijdschrift mee. Dat tijdschrift ging over de BDE. Terwijl ik in de retraite tijd genoeg had om stil te staan, viel het blad open op het onderwerp 'Gedeelde Doodervaring'. Een nieuw begrip dat ik meteen kon plaatsen.

GDE

Daar waar de BDE gaat over het persoonlijk ervaren van een geestestoestand die nabij de dood is, gaat de GDE over een ander die sterft. In mijn ervaring gebeurt dit met personen die je dierbaar zijn op het moment van overlijden. Zo heb ik in de afgelopen jaren een aantal malen een nabij familielid voelen overgaan. Daarin kan precies gevoeld worden waar iemand in het stervensproces is, en een stuk van wat er gebeurd als iemand net sterft.

Mijn oma

In de laatste dagen dat mijn oma nog leefde zocht ik haar op in het ziekenhuis. Drie maanden ervoor was mijn opa haar al voorgegaan. Even leek het er op dat ze weer mer levenslust kreeg, maar plots hield dat op. Het was net alsof het verlangen om bij hem te zijn zo groot was dat het lichaam er naar toe werkte. De dokters konden niet veel doen, en eigenlijk wilde ze gewoon ook niet meer. De lever gaf het op en ik had een laatste bezoek enkele dagen voordat ze stierf. Aangenaam verrast dat ik het gered had om te komen, sprak ze nog over haar beeld van het hiernamaals. Eigenlijk was ze niet gelovig en wist ze niet goed wat ze ervan moest maken. Iedereen had een andere mening erover en iedereen geloofde iets anders. Zij zelf was tot de conclusie gekomen dat het vast een soort stamppot moest zijn. We lachten hartelijk en na dit bezoek huilde ik nog vele malen harder.

De ochtend voordat ze stierf, om 06:00u voelde ik me licht en duizelig worden. Kort daarop versterkte dat gevoel. En zo volgden een aantal ervaringen zich op. Tot ik een telefoontje kreeg in de middag dat ze overleden was. Aan de telefoon deed ik navraag naar de momenten die ik geregistreerd had. Het startte allemaal met de morfine waarmee ze om 06:00u begonnen waren. Alles klopte terwijl ik in Utrecht was en wakker werd, en zij in haar ziekenhuisbed in Enschede.

Mijn tante

Mijn tante die als een soort tweelingziel voor me was, is enkele jaren erna overleden. Ze rookte te lang en te veel en dat werd haar fataal. De longkanker werkte zich in een jaar door haar lichaam heen. Ijzersterk heeft ze zich gehouden en wilde niets weten van sterfscenario's. Niet omdat ze bang was van de dood, maar omdat ze zichzelf ervan overtuigde dat ze dit ging overleven. Tot enkele uren voor haar sterfmoment gingen ze alleen naar het ziekenhuis om een zuurstoffles te halen en dan weer naar huis te gaan. Eenmaal in het ziekenhuis zeiden de artsen dat ze niets meer konden doen. De pijnstilling werd geactiveerd en ze is in enkele uurtjes overgegaan.

Wederom zat ik thuis in Utrecht en kon haar niet bijstaan op dat tijdstip, het ging te snel. 's Middags haalde ik nog de kinderen van school en voelde haar plots heel dichtbij. Ik werd warm en wist meteen dat ze die dag zou overgaan. Toen ik thuis opsprong om mijn tas te pakken en af te reizen, kreeg ik een telefoontje dat het al te laat was.

Ik kon op dat moment op mijn geestesoog zien hoe de hemel openbrak en ze werd opgewacht door een kring aan engelen. Ze vertrok ver en hoog.

Zielen

Dat de overleden mensen nog regelmatig in energie op bezoek komen, of ons bijstaan, heb ik regelmatig gemerkt. De zieleverbintenis blijft daarin even magisch. Vlinders die op mijn vaders begrafenis langsfladderen en een jaar later uit het niets op mijn voorhoofd landen als ik een kaarsje wil aansteken, voorbeelden te over. Dit bevestigd voor mij telkens weer dat wat ik daadwerkelijk ervaar als iemand sterft, een werkelijke ervaring is. Een ervaring die mijn ratio niet kan verklaren, maar waarvan mijn hart opleeft en zich vult met geluk. Telkens als ik aan een overleden ziel denk met mijn hart, kan ik diegene voelen alsof deze bij me is. De interne dialoog die zich in mij voltrekt is het gesprek dat er is met deze ziel.

Oprecht

Een gedeelde doodservaring is daarmee nog niet heel ver van de dagelijkse ervaringen van een medium. En daarin ontdek ik dat ik helemaal niet de enige ben. Steeds meer mensen spreken over dit contact met de dierbaren. Weet dus dat deze ervaringen echt zijn. Mijn advies hierin is dan ook om het persoonlijke hierin heel oprecht te benaderen. Mocht je dus een dierbare op sterven hebben, benader het dan volop met heel je hart en vol met liefde.