Er was eens een jongetje dat een heel eind door het donker moest lopen om bij zijn opa te komen. Hij nam zijn lantaarn en liep het huis uit. De lantaarn gaf echter maar weinig licht, en om hem heen was het aardedonker. Het jongetje keek naar het zwakke schijnsel van zijn lamp en vroeg zich af hoe hij in die duisternis de weg zou kunnen vinden.

Gelukkig kwam hem op het pad een oude boer tegemoet. De boer vroeg hem waarom hij zo aarzelend over het pad liep. Het jongetje vertelde de boer dat hij bang was om door het donker te lopen met een lantaarn die maar twee meter naar voren scheen.

De boer glimlachte en zei tegen de jongen: "Ook het licht gaat met iedere stap die jij zet naar voren. Het licht zal altijd twee meter voor je uitschijnen, je hoeft je dus geen zorgen te maken en je kunt met vertrouwen je weg vervolgen."

Dat deed de jongen en zo bereikte hij veilig zijn bestemming.

(Bron: Bas Klinkhamer, ten tijde van het verschijnen van dit verhaaltje geeft hij een lezing in Deventer over vertrouwen. (Zie de ITIP agenda voor meer informatie.)