Allemaal kennen we wel een moment in ons leven waarin het allemaal zwart word. Dat stukje in de levenswandel waar geen uitkomst meer lijkt te bestaan, nog licht dat ons als gids dient. Dit zijn momenten waarin we beproeft worden.

Geleidelijk

Het leven wordt zelden opeens zwart, meestal is er een overgang en wordt het langzaam duisterder. Dit proces is geleidelijk. Het begint met iets negeren omdat het te onaangenaam is om aan te raken, met de geruststellende gedachte dat het wel over zal gaan. De gedachte dat het tijdelijk is, en zeer waarschijnlijk éénmalig, neemt ook geleidelijk toe. De gang naar duisternis wordt begeleid in gelijke mate toenemende stem van geruststelling en ontkenning.

Schrik

Na verloop van tijd komt het moment dat vanuit het niet meer kunnen zien, er een lichtpuntje op je pad komt om je wakker te maken. En dat is schrikken, allereerst van de boodschap, maar ten tweede omdat het je bewust maakt van de duisternis.

In deze fase ontdek je hoe weinig energie je nog maar hebt omdat alles is en wordt opgebruikt ten behoeven van het onwetend houden van jezelf. Allen het zien van het lichtpuntje verraad de onwetendheid. Dit is de boodschap waarvan het goed is dat je schrikt.

Grijpen

De meest voor de hand liggende reflex is grijpen. Zoals een kind dat de eerste stap zet en meteen iets wil vastpakken, het bekende en de stevigheid opzoekt. Maar het grijpen van de duisternis is al wat de onwetendheid gedaan heeft. Door al die tijd jezelf te sussen, ben je daarmee in werkelijkheid bezig geweest om deze zwartheid vast te zetten.

Dit vastzetten van het zwart is het eerste grijpen dat je weer toepast. En daar is dan meteen de herinnering aan het lichtpuntje, nog tastbaarder dan het zwart. Het herinnert je aan en maakt je bewust van, dat het zwart en het onwetende voorbij moet zijn.

Balans

Nu zijn er enkele bewegingen die je kan maken in deze fase van herkenning.

1. De eerste beweging is het afwijzen en terugtrekken, hiermee val je in jezelf als je niet oppast en is de schade zonodig nog groter dan het al was.
2. De tweede is vol in het zwart donderen omdat het te overweldigend en te hypnotiserend is geworden.
3. De derde is {:stil} staan op de plek waar je je nu begeeft.

Rode draad

Als je het eigen gat onder je ziet en het zwart om je heen is, terwijl je stil blijft staan waar je bent, dan ga je zien. Het risico van de beweging wordt duidelijk, afgewogen moet je bepalen waar je bent, waar je te gaan hebt, en welke zuivere stap je moet zetten.

Als een koorddanser kan je staan op jouw rode draad. Op het moment dat je dit beeld in rust kan ervaren (en het zal inspanning kosten om daar te blijven) dan zul je de aarding en stevigheid van het koord gaan ervaren.

Lichtpunt

Jouw koord ervaren en jouw rode draad zien met alle verleiding en valkuilen, geeft vertrouwen. Het vertrouwen in jezelf dat je mag doen wat je te doen hebt, omdat dat de enige weg is die je kan gaan. Vanuit stilstand door de duisternis naar het licht.

het werd zo zwart dat ik overal lichtpuntjes zag.
Loesje