zonder begin
en eindeloos,
zo is het.
het is goed.

Tijdens een terugkomdag van het ITIP (een school die ik volg), werd ons de opdracht gegeven voor creatieve verwerking: verbeeld, zonder woorden, in drietallen, één dag uit het scheppingsverhaal.

Het is magisch hoe je volledig vanuit afstemming en eigen impuls en toch in samenwerking tot prachtiger beelden kan komen.

Hierin wordt niet alleen het scheppingsverhaal zelf in woord en beeld verwerkt, maar het voltrekt zich gewoon waar we bij staan. Allereerst is er in zijn geheel niets, dan komt er papier, een woord, en dan ontstaat er vanuit de creatieve impuls een interactie. Penselen worden in verf gedoopt en neergezet. De beweging over het papier, de omcirkeling van het drietal rond de tafel, elk zijn eigen aandeel en soms weer over de anders werk.

Een aanwijsbaar begin van elke impuls is er niet. Een aanwijsbaar einde van de creatieve uiting is er niet. Toch is het zoals het is. De aandacht, de impulsen, de uitwerking, het is goed. Zoals alles in het leven lijkt er in ons woordenbrein een indeling van fasen, maar als je heel precies kijkt, is er nooit een begin en is er altijd alleen maar een beweging, volgend op iets en bewegend naar elders. Daarin is ook geen aanwijsbaar einde, alles gaat door. Waar het éne lijkt te stoppen, is er alleen een verandering van beweging.

We geven soms woorden aan een stukje van een grotere beweging en doen daarmee alsof het even stilstaat. Maar niets staat werkelijk stil, en niets heeft ooit werkelijk stilgestaan. De beweging is continue, zonder begin en eindeloos. Met deze troostende inzichten kunnen we ons permitteren om de hokjesgeest te kalmeren en te zeggen 'zo is het' en vanuit deze kalmte van de geest ervaren we 'het is goed'.