In situaties waarin je je niet op je gemak voelt, en of dit nu een receptie is, op je werk, of in jouw relatie of huwelijk, speelt er een vraagstuk rondom ik. Vragen die dan door je hoofd kunnen gaan spelen hebben betrekking op de situatie en de anderen ten opzichte van jezelf. Dergelijke situaties kunnen je erg terugbrengen op ik-vragen. Waarom heb ik het niet naar mijn zin, waarom loopt het niet zoals ik wil, hoe komt het dat ik telkens in dezelfde situatie eindig.

Er wordt vaak gezegd, geen grotere spiegel dan een eigen kind. Daar mee wordt bedoeld dat jouw kind precies dat doet waar je zelf het meest mee worstelt. Wat je eigenlijk niet van jezelf wilt weten of gewoonweg niet bewust bent, is vaak precies wat het kind wel doet, of wat het kind in je oproept. Natuurlijk doet een kind dit niet bewust, het kind is een spiegel en doet na wat de ouder voordoet. Maar omdat je het niet van jezelf kan zien herken je het ook slecht als een ander het doet. De irritatie of controntatie merk je echter wel op, en deze wordt dan vaak bij het kind gelegd.

Managers nieuwe stijl zijn beter ingesteld op de chaos waarin hun bedrijf, medewerkers en eigen functioneren tegenwoordig mee te maken hebben. Voortdurend nieuwe markten, wispelturige modeverschijnselen, nieuwe doelen en veranderende mijlpalen vragen nieuwe methodes.

Ach, je weet wel waar we het hier over hebben. Die ene plek waar je na een hele periode hard werken opeens staat en waar het helemaal tot die enkele essentie teruggebracht is. Alles wat je overwonnen hebt, elke test die je doorstaan hebt, iedere tegenslag die verwerkt is.

We denken allemaal wel eens iets, niet dan? Als het allemaal gewoon in de pas loopt is het geen enkel probleem, daar hebben we tenslotte een brein voor, onder andere. Het wordt vervelend als we merken dat we niet helemaal contact krijgen met anderen.

Wat is het verschil tussen zoeken en onderzoeken als je het hebt over eigen gedrag? Laten we eerst eens kijken wat er in het woordenboek van van Dale staat over deze woorden...

Het is heel kind-eigen om struktuur te moeten kennen, vinden we. Dat vinden we als ouders, dat vindt de school dat vinden de mensen waar onze kinderen op bezoek gaan, alhoewel dat laatste niet altijd wordt uitgesproken omdat het soms erg gevoelig kan liggen om over andermans kinderen iets te zeggen (denken we).

Het is maandagavond, onze dochter heeft zwemles, dus we eten brood en soep als avondmaaltijd. Tijmen geeft deze maal over en heeft verhoging. Het ziektebeeld verloopt volgens een normale griep zoals we het van hem kennen: Twee dagen koorts en op de derde dag weer langzaam iets eten.  Echter op de vierde dag, donderdag, klaagt hij over pijn in zijn buik, net onder zijn ribben. Ik besluit hem voor het eerst een paracetamol te geven. Zodra deze werkt en de pijn even weg is, merk ik dat hij wat slijm of vocht heeft dat hij er net niet uit hoest. Hij onderdrukt het hoesten. We denken aan een longontsteking, dus we gaan 's avonds dus maar voor de zekerheid naar een huisartsenpost. Daar vertelt de arts dat het een fikse longontsteking is en dat zijn rechterlong bijna helemaal uitgeschakeld is.